De knallen van het vuurwerk doen pijn aan mijn oren. Maar de uiteenspattende sterrenregen is fenomenaal. Het is Chinees Nieuwjaar. Het jaar van het varken wordt ingeluid. Dus het jaar van Piggy !! Niets vermoedend heb ik mijn vlucht naar Singapore geboekt op deze 5e februari. De reden om naar Singapore te gaan is omdat mijn Indonesische visum weer bijna verlopen is. Ik zou er redelijk eenvoudig een nieuw visum voor 2 maanden kunnen aanvragen. Maar ja. Tijdens deze feestdagen zijn alle kantoren g...

Na het drieweekse verblijf in de Filipijnen keer ik voor korte tijd terug naar Bali. Ik zoek mijn hotelletje in Kuta weer op waar mijn fiets en bagage door het vriendelijke personeel in een kast wordt bewaard. Kuta is wat mij betreft niet het oord waar ik lang wil blijven, maar de vele voordelen zoals het bagagedepot, de nabijheid van het vliegveld en niet te vergeten “Poppies” het heerlijke restaurant om de...

Het is tijd om Indonesie even te verlaten.  Mijn maximale 2 maanden van mijn visum zitten er bijna op. Om weer 2 maanden in Indonesie te verblijven is het noodzakelijk in het buitenland een nieuw visum aan te vragen. Als buitenland kies ik voor de Filipijnen, een land waar ik nog niet eerder ben geweest en waar je 1 maand visumvrij kunt rondreizen. De fiets blijft even achter in het guesthouse in Kuta zodat de komende 3 weken backpackend doorgebracht kunnen worden op het grootste eiland van de F...

Hier volgt het 3^e en laatste deel van de fietsreis door Sulawesi. Wederom is dit deel geschreven door Sjoukje en betreft haar persoonlijke indrukken van deze tocht. Ik wil haar bedanken voor deze 3 blogs. Ze heeft me hiermee een hoop werk bespaard. Vanaf de volgende blog kunnen jullie weer een blog van mijzelf verwachten en zal ik mijn backpacktochtje in het noorden van de Filippijnen beschrijven. Vandaag eindelijk weer op de fiets, om te beginnen de doorsteek v...

Onderstaand volgt het 2^e deel van de fietsreis door Sulawesi samen met Sjoukje. Ook hier zijn het de opgetekende persoonlijke belevenissen van Sjoukje die een voortzetting zijn van haar verhaal in de voorgaande blog die eindigde met het begrafenis ritueel van de Toraja’s.   Het vlees van de geslachte varkens wordt ter plekke uitgedeeld aan de aanwezigen en er loopt dus af en toe iemand langs met een onduidelijk bloederig stuk varken aan een touwtje Het hoog...

Het heeft even geduurd, maar hier is dan de volgende blog. De blog gaat over de fietsreis over het Indonesische eiland Sulawesi, die ik samen met fietsmaatje Sjoukje maakte tussen 23 september en 20 november 2018. Op 21 september moet ik na enkele vertragingen van mijn vlucht Ulaanbaatar-Beijing–Jakarta overboeken naar de omslachtiger route via Beijing en Kuala Lumpur. De geplande reisduur van 11 uur wordt daardoor ruimschoots overschreden en verandert in 32 uur. Vermoeid arriveer ik dan o...

Grensovergangen maken mij altijd nerveus. Wachttijden, formulieren in een vreemde taal en schrift, uitgebreide  visitatie van de truck, voordringers en de afhankelijkheid van de soms slecht geluimde beambten. Een flinke dosis Zen is essentieel. Als je denkt dat alles voorbij is moet er nog een autoverzekering afgesloten worden. Creditcards worden niet geaccepteerd. Men wil cash geld hebben in lokale valuta. Dat betekent nogal eens dat je op zoek moet naar een ATM of bank in de dichtst bij zijnde...

Al enkele dagen voor de viering van het jaarlijkse Naadam festival arriveer ik in de plaats Mörön en neem mijn intrek in een hotel om even lekker van een normaal bed te genieten en te profiteren van de WIFI verbinding. Piggy heeft de laatste dagen weer veel moeten incasseren op de slechte pistes. Het is frustrerend om te ervaren dat hij niet de goede eigenschappen heeft om de talrijke bulten en kuilen te t...

De grensformaliteiten tussen Kazachstan en Rusland nemen aan beide zijden weer veel tijd in beslag. Deze keer bevind ik me na 5 uren op Russische bodem. Net over de grens moet ik nog mijn autoverzekering regelen. Twee kleine kantoortjes aan weerszijden van de weg bieden mij die mogelijkheid. Het blijken twee beconcurrerende dames te zijn. De ene maakt al contact met me door naar buiten te stappen. De andere heeft echter al een klant, maar laat deze even in de steek om naar buiten te komen om mij...

Ik lig in een comfortabele stoel op mijn rug en kijk naar het gedempte licht boven mij. Mijn mond opengesperd. Op de achtergrond  hoor ik Candy Dulfer's bekende nummer "Lily was here". Boven mij zie ik het hoofd van een dame met mondkapje die mij een steriel verpakte injectienaald toont. Anestheticum?, vraagt ze. Nou nou,  zo erg is het toch niet?  Door...